Tiara werkte samen met de coördinator van de afdeling, Molly, ze was orthopedagoog, zo scheel als een hoepel, Tiara richtte zich maar op een oog dat was gewoonweg makkelijker om te volgen. Molly kon geen baan krijgen als orthopedagoog en langzaam kwam Tiara erachter waarom. In de afdeling waar we werkten werden ook kinderen geplaatst, het kwam weleens voor dat er iets aan de hand kon zijn. Een van de leidsters gaf aan dat een kind enorm met de armen begon te wapperen en ze kon niet begrijpen waar dit vandaan kwam. Dus Molly ging ernaar toe om te observeren. Na een bepaalde periode begon het kind dan ook met de armen te wapperen, conclusie het kind heeft een vorm van autisme en daar moeten de ouders iets mee. Molly zei dat het fladderen was en dat is een kenmerk van autisme. Ondertussen had Tiara ook gesprekken met de leidster en had het kind ook zien fladderen of wapperen met de armen. In de gesprekken werd Tiara duidelijk dat het kind een oorlogsslachtoffer was en het met de armen begon te wapperen/fladderen wanneer het een vliegtuig over hoorde vliegen. Het kind was doodsbang. Het was een veel te snelle conclusie en dus viel het een en ander recht te zetten. In diezelfde groep gebeurde dat een van de leidsters, vanuit veel te weinig bewijzen een vader ging beschuldigen van seksueel misbruik. Tiara ging uit haar dak en vroeg zich af wat er voor nodig is om iemand te ontslaan. Een paar weken later viel deze desbetreffende leidster van de trap en brak haar sleutelbeen, gerechtigheid zou ik denken, toch!

Binnen deze stichting leek alles wel een reality soap.. De allereerste baas Erwin was allereerst iemand die graag zijn piemel naliep. Hij had een verhouding met uiteraard de secretaresse, die uiteindelijk wegging op vrijwillige basis, maar vooral om zijn geloofwaardigheid te redden. Niet dat men daar intrapte, maar iedereen likte zijn reet, Tiara dus niet, had dan ook weleens gesprekken met hem.. Was niet echt gezellig. Maar goed Erwin deed zijn ding, haalde projecten binnen, hier en daar eens wat vernieuwing en de nodige subsidies.. Altijd te weinig, dat dan weer wel. Binnen de kinderafdeling zouden we een nieuwe wasmachine en droger krijgen, helemaal top. Wat had onze lieve directeur gedaan, hij had zijn oude wasmachine en droger naar de kinderafdeling gebracht, en de nieuwe wasmachine en droger naar zijn eigen huis gebracht, die verhouding was natuurlijk in de papieren gaan lopen. Zo had deze meneer zoveel verduisterd. Ondertussen wist iedereen het en niemand bekende schuld, een van de walgelijkste organisaties waar Tiara in gewerkt heeft.. Uiteindelijk kwam het tot een recht zaak, kreeg een waarschuwing en kon bij een andere organisatie zo weer aan de slag, het leek wel een pedo tafereel.. Een jaar later ging hij dood aan een hart aanval.

Dan hadden we nog een onderdirecteur, Tena, zij had in eerst instantie mijn functie. Toen ze mij aannam was haar opdracht voor mij, dat ik mijn functie overbodig moest maken. Dat vindt Tiara een uitdaging, mensen zo zelfstandig maken dat zij zelf de leiding over bepaalde projecten konden nemen. De hele boele bende moest geprofessionaliseerd worden. Dat is me gelukt, tot op een zekere hoogte..
Tena was een dominante zieker, zij deed alsof ze met je samenwerkte maar als ze de kans kreeg dan naaide zij je bij de baas, inmiddels was Roy aangenomen, daar was Tena het niet mee eens, maar dat zei ze niet hoor, dat kon je merken.. Toen de man van Tena werd ontslagen, werd Tena afhankelijk van haar baan, dat was de genadeklap voor haar.. Ze werd overal overbodig en toen Tiara ontslag nam mocht zij de restanten van Tiara nog gaan professionaliseren, dat was het mooiste wat Tiara kon overkomen.. Ze ging met opgeheven hoofd weg, kotste van de organisatie en zou niemand gaan missen.