Tiara werkte als sociaal werker en hield van haar werk, er was geen client die ze niet belangrijk vond. Ze had een veelomvattende baan, aan de ene kant organiseerde ze een modeshow voor jongeren en aan de andere kant begeleidde ze een vrouw met borderline en twee kinderen, die onder toezicht stonden. Heerlijk vond ze dit, het vroeg zoveel creativiteit, dat ze zich per dag voelde groeien. Er was geen probleem van ander die ze niet aankon, vindingrijk dat was ze. Een prachtig leven, vol met passie en stabiel, sociaal netwerk waar ze ten alle tijden op terug kon vallen..

Het was herfst, haar lievelings jaargetijde, waar de meeste mensen depressief worden, ervaarde Tiara de donkere dagen als gezellig en warm. Ze voelde het verlangen naar avonden opkomen, hoe ze zichzelf voor de kachel krulde met een goed boek of een goede film. Relaties waren voor haar niet weggelegd, zij vond het maar overbodige luxe. Niet dat ze een geheelonthouder was maar Tiara doorzag de mannen alvoor dat de mannen zichzelf door hadden. Tiara had zich voorgenomen, ik doe alles in dit leven maar 1 keer en leer hiervan. Ze had een lange relatie achter de rug en dit was niet bepaald een succes, herkansing om het wel goed te doen was niet nodig, want geluk op lange termijn is nog niet uitgevonden, althans niet van twee kanten, er is er altijd wel 1 ontevreden. Dus was ze heel tevreden met zichzelf en was voor haar gevoel nooit eenzaam, eigenlijk voelde ze zich nooit alleen.